اختلاط عمیق
اختلاط عمیق (Deep sotl mixing) یکی از روش های بهسازی خاک است که در طی آن با اختلاط سیمان و خاک، خصوصیات خاک بهبود پیدا می کند. با اختلاط عمیق مقاومت خاک افزایش، نفوذ پذیری و قابلیت تراکم پذیری آن کاهش پیدا می کند. این روش به طور کلی برای خاک های دارای چسبندگی مناسب است و در خاک های سخت به دلیل آن که اختلاط دشوار است نمی توان از آن استفاده کرد.
اختلاط خاک و دوغاب به دو روش خشک و تر انجام می شود. در روش تر دوغاب سیمان پس از خاکبرداری به درون گمانه تزریق می شود و در روش خشک ماده افزودنی به صورت پودر به خاک اضافه می شود. برای عمل کردن روش خشک، به رطوبت خاک برای واکنش های شیمیایی آن و خاک نیاز است.
روش اجرا
ابتدا گمانه حفاری می شود، زمانی که حفاری تا عمق مورد نظر انجام گرفت، اوگر با چرخش معکوس از گمانه خارج می شود و همزمان با حرکت اوگر به سمت خارج، دوغاب از درون نازل های تعبیه شده روی آن به درون گمانه تزریق می شود. در فواصل زمانی مشخصی که تابع نوع دستگاه و جنس خاک است، همزمان با حرکت اوگر به سمت خارج دستگاه توقف می کند و با چرخش به صورت درجا شروع به پاشیدن دوغاب می کند، پس از اتمام پاشیدن دوغاب مجدد شروع به حرکت می کند.
مبانی طراحی مقاومت سازهای ستونهای ایجاد شده با مخلوط خاک – سیمان با توجه به مقاومت فشاری محصور نشده تعیین میشود. در طراحی ژئوتکنیکی نیز باید ظرفیت باربری و کنترل نشست بررسی شود.
کنترل کیفیت
نمونه گیری باید از ستون های عمل آوری شده و عمل آوری نشده (wet grab) انجام شود. بررسی نمونه های عمل آوری نشده توسط دستگاه تک محوری انجام می شود.
