خرپا یکی از متداول­ترین سازه ­ها برای نگهداری دیواره های گود با اعماق کم تا متوسط است. در این روش با توجه به آن که اعضا نگهدارنده دیواره های گود فضای داخلی مجدوده گودبرداری شده را اشغال می کنند برخلاف روش های دیگری چون دوخت به پشت نیازی به صرف هزینه و زمان برای اخذ مجوز یا رضایت از همسایگان مشرف به زمین گودبرداری شده نمی باشد. دیواره های گودبرداری شده ای که اعضا خرپایی در مقابل آن قرار دارند دارای عملکردی مقاوم (پسیو) هستند که این رفتار خاک منتهی به محدود شدن تغییر شکل­های دیواره خواهد شد. بنابراین برای دیواره هایی که باید تغییرشکل ها در آن ها محدود شود، روش مناسبی محسوب می شود. از طرف دیگر با توجه به آن که خرپاها در فضای میانی پلان قرار دارند حرکت ماشین آلات مشغول به کار محدود خواهد شد. این مسئله از دشواری ­های این روش محسوب می ­شود که می توان با به کارگیری متخصصین اجرائی کارآزموده و با تجربه مکفی در مجموعه مینوویل آن را به آسانی به انجام رسانید. سازه نگهبان خرپایی در مقایسه با برخی از سازه نگهبان های دیگر از نظر اقتصادی به صرفه است، همچنین امکان برداشت و استفاده مجدد از آهن آلات به کار رفته وجود خواهد داشت. به هنگام جانمایی خرپاها به منظور عدم تداخل با سازه اصلی ساختمان به جانمایی ستون­ ها، تراز سقف­ ها، اختلاف ترازها در کف پلان گودبرداری و عدم تداخل خرپاها با یکدیگر باید دقت شود. همچنین در پلان­ هایی با عرض کم، در تعیین فاصله مابین شمع تا فوندانسیون هر خرپا (که با توجه به شیب پایدار خاک تعیین می­شود) باید به این مسئله دقت شود که فاصله آزاد میان دو فوندانسیون خرپا در اضلاع موازی به اندازه ­ای باشد که فضای کافی برای عملکرد ماشین آلات وجود داشته باشد.